Hazanda düşen yaprakları,
Ağaçlara yapıştırırdık seninle,
Çocukça bir duyguyu,
Paylaşırdık seninle.
**
Her düşen yaprakları,
Çocuğu sanırdık ağacın,
Gövdesinden akan tutkalı,
Göz yaşı sanır üzülürdük.
**
Bahçemizdeki her ağacın,
Paylaşırdık acısını,
Sonbahar, rüzgarlarına kızardık,
Sert estiği için.
**
Ve bir Sabah uyanınca,
Bahçedeki ağaçları,
Çıplak bulunca! ağlamıştık,
Üşüdüler soğukta, zannedip.
**
Taki ilk bahar gelince,
Rüzgarları hiç sevmedik,
Bakıp gökyüzüne,
Rüzgara kızıardık hep.
**
Sona kalan yaprakları,
Tutkalla yapıştırdık,beraber,
Sevgimiz söylerdik üzülmesin diye,
Düşmeyiğnce yapraklar sevindik,
**
İçten, içe,koruduğumuzu sanıp,
Yine bir ilkbahar sabahı,
Çiçeklerle dalları görünce,
Çığlık attık sevinçle,
**
Nöbetleşirdik yemeĞe giderken bile,
Okula başlamıştık, o sene,
Koşardık okul dönüşü,
Bahçeye ağacımızı seyretmek için,
**
Sonra Mevsimleri öğrenince,
Anladıkki normalmiş,
Yaprakların dökümü,
Tabiat anayı dinledikçe.
**
Yazdık kompozisyonda,
Bizim üzüntülerimizi,
Sonra aldık müdürden,
Yazı ödüllerimizi.
**
Yaşamanın anlamını öğrenmiştik,
Beraber, ama biz yinede,
Terk etmedik ağacımızı,
Onunla Yaşamıştık ilk Maceramızı.
N.Sevda Cint
****************
Lambayı yakma,bırak,
Sarı bir insan başı
Düşmesin pecereden kara.
Kar yağıyor karanlıklara
Kar yağıyor ve ben hatırlıyorum....
Kar...
Üflenen bir mum gibi söndü koskocaman ısıklar...
Ve şehir kör bir insan gibi kaldı
Altında yağan karın.
Lambayı yakma,bırak!
Kalbe bir bıçak gibi giren hatıraların
Dilsiz olduklarını anlıyorum.
Kar yağıyor
Ve ben hatırlıyorum.
N.HİKMET RAN / Kar yağıyor
************
SÖZ
Dansı her nevi ile her türlü asil eğitimde ihmal etmemek gerekir. Ayaklarla dans, fikirlerle dans; kelimeleri hatta kaleminizle dahi dans edebilmelidir insan.
F.Nietzche
************
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder