ATALARIMIZDA SAKAL , BIYIK VE SAÇ KÜLTÜRÜ

Atalarımız sakallarını kazıtır, bıyığa ise önem verir , bıyık bırakırlardı. Bıyık bırakmak bir zorunluluk değil bir seçenekti. Bıyık bırakmayan Türkler de vardı. Hafif sakal bırakmak da bu seçeneklerden biriydi.

Saçlar genelde uzun tutulur, omuz başına veya omuzu geçecek şekilde uzatılırdı. Bazı Türk savaşçıların uzun saçlarını yanlardan ördükleri de görülürdü.

Başa genelde koyun derisinden, kakım ve samur postundan yapılan tepesi sivri veya düz “börk”, üç dilimli taçlar ile tepesi düz ve yuvarlak başlıklar giyerlerdi. Bazen de uzun ipekli bez parçalarını birkaç defa dolanacak ve arkaya sarkıtacak biçimde pay bırakarak başlarına sararlardı.

Kaşgarlı Mahmut Divan-ı Lügati’t Türk’te, Türklerin elbiselerini "ütüg" ile ütülediklerinden ve boyadıklarından bahseder. Bunun yanında mendil kullandıklarını yazmıştır.