şiir

Barış Fırat Celal Aydın

HİÇ YÜREĞİN ÜŞÜMÜDÜ MÜ?






Hiç yüreğin üşüdü mü senin


Kara kışlara kaldın mı bir başına


dallarına karlar düştü mü hiç


Yaprakların döküldü mü yollara






Hiç yüreğin üşüdü mü senin


Kaç kez martılar kondu kollarına


Buz tutmuş yüreğinin içi


Dönünce yangın yollarına






Ve; hiç üşüdü mü yüreğin bensiz


Benim tenim yanarken sessiz ve sensiz


Bir gece üstüne çöktü mü karanlıklar


Her yanı sarmışken bu kör olasıca yalnızlık






Sen; hiç üşüyüp de yüreğinde


Düşündün mü beni bir kez olsun gözlerinde


Bakamadığın o kıvılcım saçan güneşlerde


Demek ki, hep yalnız yürüdün sen bu gidişlerde…






Sessiz


Sensiz


Buz gibi


Ayazlı gecelerde


Yüreğim üşüyor sensiz….






(4.10.2011, fırat’tan, “yüreğim üşüyor” esintilerim)