şiir

Ben maviydi

Ben yeşil

Pembe,sarı,kırmızı,siyahtım..

Ben rengarenktim,dopdolu,mutlu..

Ve ben gençtim.

Sonra sevdim..

Sahi! . Sen hangi renktin?

Ve neden beni benden ettin? .

Ben gökkuşağı misali bakardım hayata.

Severdim yalansız olan her şeyi,

İnanırdım herkese bir çocuk gibi,

Sana da inandım

Ve sevdim seni..

Peki ya sen?

Neden sevmedin, neden terk ettin beni? .
Damla damla aktım sana

Usulca


Tüm renklerimi verdim.

Önce mavi gitti benden kurudu gözlerimin denizi,

Sonra yeşil, sarı, turuncu ve diğerleri…

Aldın tüm renklerimi

Hiçbir şey hissetmedim, yanmadı canım, içim acımadı..

Sadece sessizce aktım sana

Ve eksildim damla damla..
Son demlerimdeyim şimdi

Tükendim Dedim ya


Tüm renklerimi verdim sana

Aldın beni benden..

Saçlarımdaki siyahı da aldın,

Damarlarımdaki kırmızıyı da..

Şimdi sadece beyaz kaldı bana.

Kar beyazı saçlarımla

Kefen beyazı elbisemle

Hala seviyorum seni..

Sahi! . Sen neden bıraktın beni..
Rüyama da gelme artık


Sana bakacak yüzüm yok.
Çünkü gözlerimdeki kahveyi de aldın.
Damarlarımdaki kırmızı gidince çekildi gözlerimin feri
Ve niye bilmem o da gitti..

Niye be sevgili? .

Rengarenk dünyamın tüm renkleri neden seni seçti? .
“Cevabını bildiğin soruyu sorma.” derdin bana

Ben de hep “Birde senden duymak istiyorum.” derdim.

Belki de yine bu yüzden soruyorum sana


Susacağını bile bile

Sırf sesini duyabilmek umuduyla.

Oysa yine yoksun, hiç olmayacaksın da

Ve ben bir türlü alışamadım buna..
Kızma bana
“Renklerimi niye aldın? ” deyip söylendiğim için.
Senin bir suçun yok biliyorum.
Benimki de sana değil kadere isyan aslında.
Sen orda beyazlar içinde yatarken
Başka renklerle dolaşmak yakışmaz bana.


Çünkü ben onlara sen varken anlam kattım

Sen gidince onları da teker teker attım.

Onlar seninle güzeldi,

Sen varken canlı renklerdi,

Sen yokken hepsi yasa büründü.

Ve aslında ben atmasaydım bile

Onlarda beni terk ederdi

Çünkü onlarda en az benim kadar sevdi seni..
Sen en sonunda beyazı seçtin
Ya da seçmek zorunda kaldın.


Şimdi benden yaşamamı bekleme..

Hatırlıyor musun?

Bir şarkı sözü vardı, sürekli sana söylerdim

Ve sende hep gülümseyerek “saçmalama” derdin.

Saçma değildi ki sevgili..

“SEN BENDE BEN ÖLÜRSEM ÖLÜRSÜN

SEN ÖLÜRSEN BEN ZATEN ÖLÜRÜM” demiştim oysa ki.

Ve bak.. Şimdi aynen öyleyim..
Sen yoksun ya
Bende beyazlar içindeyim, Renksizim. Çünkü
Sen bende ben ölürsem ölürsün
Sen ölürsen ben zaten ölürüm..