Biraz değiştim
Her şey kadar herkes kadar sen kadar…
Değiştim
Unutamadığım sözlerinin arasında sıkışıyorum
Bir yanım kendimi kolluyor bir yanım seni
Ben benimle savaşıyorum
Seninle değil!
Sonucu kılıcı kuşdan belli olan bir savaşın
Ne kazanabileni ne de kaybedeniyim
Sorun değil!,Elbet alışırım
Biraz alıştım
Her şey kadar herkes kadar sen kadar
Alıştım
Varlığını istemediğim tüm eksik yanlarıma
Ve çokluğunu da yokluğunu da istemediğim bu iki arada bir derede
duyguya alışıyorum
Bir yanım bırak diyor bir yanım
Kesin değil!
Henüz tanıştım
Her şey kadar herkes kadar sen kadar
Tanıdığımı sandığım bana daha da yakınım artık
Duvarlara anlatırken öğrendiklerim kendi hakkımda
Ve aynalara ağlarken gördüklerim kendi tarafımda…
Bir yanım memnun oldum diyor bir yanım tanıyamadım daha
Samimi değil!
Bir hayli kırıldım
Her şey kadar herkes kadar sen kadar
Canıma batan her halin felç gibi indi bedenime
Gözlerimden tut da ciğerime kadar kırgınım!
Aslında ne sana ne olanlara…
Kendime kırgınım…Maziye hiç değil an’a kırgınım.
Anlatamadığım anlayamadığım masalların bana yaptıklarına
Dinlediğim şarkılarda bana seni anlatan şarkıcılara
Beni anlamadığın kelimelerin bana her şeyi anlatıyor gibi geliyor
oluşlarına…
Bir hayli kırgınım…
Beni ben kırdım oysa
İyi değil!
Galiba yoruldum
Her şey kadar herkes kadar sen kadar
Kendime kalbimi kanıtlamaktan
Ve kanıtladığıma kendimi inandırmaktan
Ve dahası kocaman bir sahada tek başına koşmaktan yoruldum!
Aslında ne pişmanım ne de pes ediyorum
Sadece beni kaybettikçe seni kaybediyorum
Şu kalp denen beni bana sorgulatıyor artık
Ki seni sorgulamamasını nasıl beklerim
Toprağa bakan yanım senden zaten ayrı
Sana bakan yanımsa toprakla aynı
Ne yaparsan yap gördüğünün seni görmesini bekleyemezsin
Gözlerim yorgun dudaklarım hissiz
Dokunulmadan geçen yıllar bana ağır
Sarılmadan geçip giden uğurlamaların kavuşmaları hep beklentisiz
Söyleyemediklerini söylesen de şimdi sesine aşina yanım onca sessizlikten
sonra artık sağır!
İsteyerek değil!
Çok çalıştım
Paylaştığımız hayatımızda bıraktığın onca üstü kapalı “git” izine
Beni yerle bir eden kendince açık olan her tepkine
Ve bence bana tanımadığım bir adamı göstermene rağmen
Gitmek için bitmek için sana huzur vermek için çok çalıştım
Daha önce de gitmiştim kendi isteğimle!
Anladım ki daha önce sevmemiştim
Çok çalıştım inan
Değişen yanımın aslında hep aynı olduğunu göstermeye
Her defasında daha da tozlaşan canımı kırmadan korumaya
Ve alışmaya kendime bu göz gözü görmez dumanlı halime
Çok alışmaya çalıştım hem de
Tanıştım seninle doğan yanımla da ölen yanımla da
Birini yaşattım yaşatıyorum da hala ama diğerinin ölmesine engel
olamıyorum da!
Yorulmak dinlenmekle geçmiyor
An be an çöküyor insanın içindeki güç
Işığı sönüyor beyaza dönüyor rengi gitgide hissizleşiyor
Ne yormak istedim seni ne de yormak kendimi
Çok çalıştım
Gitmeye de kalmaya da
İkisi de aynı acı
Kolay değil..
CAN YÜCEL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder