Taştan sözler indi
inip kalkan bağrıma;
hazırlıksız değildim,...
buna da alışırım nasılsa.

Şükürler olsun dolu bugünüm,
bitireceğim işimi, öldüreceğim
anıları, taş edeceğim yüreğimi
bir gün yaşamayı yeniden öğreneceğim.
Yazın sıcak fısıltıları ölmez nasılsa,
bir şenlik sanki penceremin altında,
evet bugünü nice önceden duymuştum ya:
bu evi, terk edilmiş, bomboş...
Anna Ahmatova - 1939