''Bir zamanlar sevgili kocasını Kaybetmiş olan yaşlı, zayıf bir kadın varmış:
Bu yüzden kadın, oğlu, gelini ve torunuyla birlikte yaşamak zorundaymış.
Her geçen gün kadının gözleri görmesini kaybetmekte, kulakları işitme kaybına uğramaktaymış,
Ağır işitiyormuş,Bir gün o kadar çok titremeye başlamış yaşlılıktan elleri refleksini kaybetmiş,
Tabağına koyulan bezelyeleri tabağından yere yuvarlanmış, Çorbası dökülmüş,
Oğlu ve karısı Yaşlı kadının neden olduğu dağınıklığa kızmışlar rahatsız olmuşlar,
Kadına süpürge dolabının yanına Küçük bie masa koymuşlar, ve kadına tüm öğünlerini orada vermeye başlamışlar.
Tek başına yemek zamanı odanın diğer ucundan , yaşlı gözlerle oğlunu, torununu, gelinini izlermiş yaşlı kadın.ancak onlar yemek yerken pek konuşmazmış, bazen kadın çatalını yere düşürdüğünde onu azarlamak dışında ,
Günlerden bir gün akşam yemeğinden hemen önce evin küçük kızı yerde oturmuş oyuncaklarıyla oynuyormuş inşaat legolarıyla baba sormuş,
--- Ne yapıyorsun çocuğum? küçük çocuk, ciddi bir sesle cevap vermiş,
__ '' Sen ve annem için küçük bir masa yapıyorum, kapının yanında, Sen ve annem için, Ben büyüdüğümde siz orada yemeğinizi yiyeceksiniz diye, demiş!!!
Baba ve anne, sonsuzluk gibi gelen bir süre sustuktan sonra ağlamaya başlamışlar,
Bir çocuğun gözünde yaptıkları bencice hatalarının farkına varmışlar ve sebeb oldukları üzüntünün farkına varmışlar,Kalkıp annelerine sarılmışlar, özürler dileyerek, ve o akşam yaşlı kadın ,
Masanın baş köşesinde yemeğini onlarla beraber yerken yere döktüğü birkaç parça ekmek veya yemeğin hiç önemi olmadığının ama sevginin gücünü görmelerini sağlayan çocuklarına teşekkür etmişler, ve bir daha asla yakınmamaışlar, (( ASLINDA ANNE VE BABA KÖTÜ BİRİ DEĞİLLERMİŞ)) ÇOCUK ONLARIN GÖZÜNÜ AÇMAYI SEVGİNİN GÜCÜNÜ GÖSTERMİŞ HER AİLEYE BÖYLE GÜZELLİKLER DİLEYELİM .UNUTMAYINIZ BİR GÜN SİZLERDE YAŞLANACAKSINIZ!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder