Gündüz
Gün ışığı bir tuzaktır.Işık bizi kör eder.Ancak geceleri gözlerimiz faltaşı gibi açılır.Geceleri tüm öteki duyularımız da daha duyarlıdır; çünkü düzen güçleri o saatlerde, makinelerini kapatmış olurlar.Gece, sessizliği dinleriz, karanlığa nüfus ederiz, bedenlerimizin de hayal gücümüzün de dizginlerini serbest bırakırız.
Gün boyunca tutsak etmeye çalışan sayısız mesajın tüketicisi olmaktan çıkarız geceleri.Baskıcı megamekanizmanın sürekli vızıltısı durmuştur şimdi.Enerjinin kaynağı artık içimizdedir.Gece, insanın zihninin çalışması için bir zemin oluşturur.Gün boyunca dikkatimizi ışığın, renklerin, devinimin göşterişinin hizmetine sunarız.Neye dikkat edeceğimizi belirleyen, düzen güçleridir.Yeşil ve kırmızı ışıklar, karşıdan karşıya nasıl geçeceğimizi bile düzene koyar.Gündüzleri biz, yaşamın büyüsünün, kelebeğin karmaşık renk ve biçim dokusunun gözlemcileriyiz olsa olsa.Gün boyunca izleriz, gözlemleriz, dikkatimizi gözlemin hizmetine sokarız.Gündüzleri hizmet veririz…
Geceleri aşık olur, birbirimize aşkımızı geceleri ilan ederiz.gündüzler, bizi mantığımızı kullanmaya, kendi hapishanemize kapanmaya zorlar.Gün boyunca, baskı güçleri, aşkın özgürlüğüne karşı savaşır.Ancak gece bir daha aşık olur ve “seni seviyorum”, deriz.Gündüzleri söylenen “seni seviyorum”lar, geceye gönderme yapar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder