şiirim

BEYRELİ KÖYÜ
(ANAMUR BOZYAZI)

Etrafta meleşen kuzular,
Erik ağaçlarında erikler sarı altın rengi,,
Sallanıyor dallarında alyanaklı elmalar,
Seralarda çalışıyor adamlar.
Olgunlaşmış dutlar,bayamlar,
Koşuşuyor kırmızı yanaklı çocuklar,
Bir köy burası arkasında toroslar,
Şirinmi,şirin fistanlı,şalvarlı kızlar.
Kimi tarladan dönüyor kimi'de,
Ellerinde güğüm ve kovalar,
Kıkırdaşarak köy çeşmesine yürüyorlar.
Bağlarda yeşilliğib bir ahengi var,
Yeşil siyah salkımlar çardaklada asılmışlar,
Kol atmış balkonlara sarmaşıklar,güller,
Çoban sürüyü güdüyor kaval sesi uzaktan,
Öttürüyor dokunaklı havalardan,
Bu köyde hayat var,sağlık var.İnsanlık var.
Köyde yaşamanın tadını alıyorum.
Arkasında toroslar eteklerinde köyler,
Önü denize bakıyor ovalar.
Yedi mevsim ekilir sebzeler ve meyvalar.
Beyrelili kadınlar toplanmışlar,
Yufka ekmeği yapıyorlar sıcacık,
Arada birde bazlama yağlıyorlar ikramlar.
Çökeleğin hasıyla dürümleri sıralayıp,
Yanında birde çay oh keyfim gel.
Tadına doyum olmuyor izzeti ikramlar,
Huzur buluyorum bu köyde,ne stres kalıyor ne elem,
Çabuk oluyor köyde akşamlar,
Köy odasında toplanıyorlar,
Çalıyor sazlar,söylüyor ozanlar.
Sıcacık yüreklerinde insanca duygular var.
Yardımlaşmayı görev sayıyorlar.
Yaşlılar tütün sarıyor açılmış tabakalar.
Gündüz bağ bahçe,tarla koşturan,
Köylüler muhabbete doyuyorlar,
Yorgunluğu böyle atıyorlar.
Mesken tuttum ben bu köyü,
Benide aileden sayıyorlar,
Bağırlarına bastılar hastalığımı unutturdular.
Ben bu köyü çok sevdim ve insanlarını,
Hayatıma anlam kattılar,Kardeş ve bacılar.
Ben bu köyde yaşam buldum onları çok sevdim.
Gezin görün tarih kokar heryeri,,
İhtişamlı kaleleri,ve harabeleri,
Akdenizin güzel köyü beyreli.
NAGİHAN SEVDA CİNT