Neyleyim köşkü, neyleyim sarayı:((
Bugün ordaydım..
Aynı yerde,aynı evde..
Aynı kapıdan girdim içeri.
Tesadüf bu ya aynı anahtar kalmış bende.
Sandalyede yeleğini unutmuşsun,
Masada kahkahanı,
Mutfakta bardağını.
Salonda duruşunu unutmuşsun.
Sonra yan odada hıçkırığını,
Koridorda gözyaşlarını.
Kapıda çarpıp çıkışını unutmuşsun.
Bir çiçeğin zehri düşmüş zigon sehpaya.
Bir rujunun rengi düşmüş oval aynaya.
O kavgadan arta kalan kırık bir vazoyla.
İkimizin kalbi düşmüş tozlu balkona...
Duvardaki resmin gülüşün kalmış.
Son içtiğin fincanda dudak izlerin.
Partmantonun yanında gidişin kalmış.
Kapıda bıraktığın ayak izleri.
Yastığın üstünde saçını buldum.
Posta kutusunda mektuplarını.
En son dinlediğin şarkını buldum...
O hicazda kalmış gözyaşlarını.
Yazan böyle yazmış demek şarkıyı.
Nasıl anlam buldu sen olmayınca
"Neyleyim köşkü,neyleyim sarayı...
İçinde salınan yar olmayınca..."
Bedirhan GÖKÇE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder