14 Eylül 2011 Çarşamba

şiir


Şimdi, aylardan hayatta tutunma; anı...



Hayatı bulma ve susma zamanı...


Kuru yaprakların kuytusundan yükselen hayatın;






ses verme zamanı...


Kuru dalların hışırtısı; renk ve ses olmuş inadına...






Çıplak ağaçlar, yapraklara gebe, bahar zamanı...






Yağmur soğuğu ısıtır,


Geçerken gözlerimden yaşlar ince,


Şimdi Güneş açar,


Gözler gülümseyince,


Bir GÜNAYDIN olur heryer.


Günaydın, Günaydın, Günaydın..


KOCAMAN çekmecemden GÜNAYDIN


İçimde Işıyan Bütün BAL Boncuklardan.


Günaydın içinizdeki SİZE...

Hiç yorum yok: