günlük yazı

NAFİZ BEY*



‎*ORHUN CEYHAN* *NAFİZ BEY* "HEY GİDİ GÜNLER HEY,...EMEKLİ, RAHMETLİ NAFİZ BEY",... *BU ÖYKÜSEL ŞİİRİ YILLAR ÖNCE BİR DOSTA İTHAF OLARAK YAZMIŞTIM,...ALLAH RAHMET EYLESİN,...O GÜN ONA, YARIN BİZE,...SEVGİLERİMLE CAN DOSTLAR,...HAYAT, BİR YAŞAM BOYUNCA, EMEKLİLER İÇİN GENELDE BİR KABUS,...KADER OLMAYAN KADERİ, BİLMEK, BUNU DEĞİŞTİRMEK GEREK, BU HEPİMİZİN BOYUNUNA, BORÇ*,... ***NAFİZ BEY*** Bir banka kuyruğunda, tanıdım, Nafiz beyi,... Hayatında görmüştü, yaşanmış, onca şeyi,... Bükülmüş beli gibi, eğri dururdu bastonu,... Anlatır, ağlardı hep, nereden tanıdım o'nu!... Üç çocuğum var derdi, üç çocuğum var benim,... O'nları anlatmayayım, çünkü yaram, çok derin,... Söze, üç ihtilal, iki muhtıra, gördüm diye başlardı,... Kelimeler, ateşten gömlek, hepsinde acı, nefret, öfke vardı,... "Oğulum, bunca yıllık ömürümde, gördüm, onca yüzsüzler,... "Geldik, gidiyoruz işte, değişmedi, o yüzler,... "Bu vatan, millet için, tükettim ben, ömürümü,... "Hiç sorma, hatırlamam, ben, kaç gün güldüğümü,... "Bir lokma ekmeğe, şimdi, köle ettiler bizi,... "Hiç günahı olmayan, katıksız, mahkum gibi,... Üç saattir, Nafiz bey, bekliyordu, kuyrukta,... Sırası gelince aldı, beş kuruşluk, maaşı,... Yüzüme baktı, güldü, dedi;... "İşte oğulum, devlet BAĞIŞI",... Henüz Nafiz beyin, dolmamıştı, çilesi,... BAĞIŞTAN sonra, doktora gidecekti,... "Ahh oğlum, ahhh, hastayım, sızlıyor kemiklerim,... "Bilmem, onca saat, kuyrukta, nasıl beklerim?... Dayandı bastonuna, ağır, ağır yürüdü,... Anlayamadım, nedendi, katıla katıla, güldü!... Bir gün, hastahaneye düştü yolum,... Dayanması güç, ağrıyordu, sol kolum,... Nafiz beyi hatırladım,... Dayan dedim, dayan, oğulum,... Gelince hastahaneye, o'nunla karşılaştım,... Hafifçe gülümsedi, başımla, selamlaştım,... Yine, sabahın köründe, bir doktora gelmişti,... Belli ki, sıra için, erken, kuyruğa girmişti,... Bir ara eğildi, elinden düştü bastonu,... Sonra, boylu boyunca, yerde gördüm, ben o'nu,... Etrafını bir anda, kalabalık sardı,... Koştum, gittim yanına, fersiz gözlerinde, yaş vardı,... Tuttum, ellerini sıktım, baktı mı, bakmadı mı!... Bir çırpıda, Nafiz beyi, hemen, Acil'e aldılar,... Çok geçmedi aradan, ahhh, morga kaldırdılar,... Dayanamayıp, yorgun kalbi, o gün, orada durmuştu,... Biliyorum ki Nafiz bey, artık, huzura kavuşmuştu,... Huzura kavuşmuştu,... Orhun CEYHAN *HAYAT, DERS ALINMASI GEREKEN, BİR SAHNEDİR,...BAKMAK DEĞİL, GÖRMEK LAZIM,...SEVGİLERİMLE,...