BEN VE GÜNÜM
Gönül çölüme yağan,hayat yağmuru,
Anamın aksütü gibi beslerdi beni.
Üşüdüğüm kuru ayaz gecelerimde,
Örtü olup ısıtırdı ,ufukta güneş.
Hala nöbet tutarım anılarda,
Yüzüm gülerken,kalbim kan damlası.
Sonbaharda kuruyan ağaç yaprağı gibi.
Aralarda sevda uğruna söylenen,
Melankolik gençlik yalanları.
Bir ömrün hayatla yaşanmışlıkları,
Buram,buram hayat bakışları gibi.
Bazen şen şakrak sabah kahvaltılarımız,
Kiminde, okul yolu koşuşturmaları,
Annemizin mutfakta geçen uzmanlığı.
Geçmişe alır,götürür beni,
Şimdi oturduğum koltukta,şekerleme yaparken,
Koca bir 50 yılı geçirdim gözümün önünden.
Etrafıma bakınıyorum İç çekerekten.
Ne saracak anne kolları var,nede tatlı bir,
Öpücük konduracak sevgili yar.
Arada çalan telefonun sesi olmasa birde,
Yanımda beni bırakmayan defterimle,kalemim,
Haa birde gözlüğüm ve fincanım.
Her akşam yarın şuraya gideceğim,evden çıkıp,
Biraz yürüyeceğim birazda parkta oturur,biriki insanla,
Merhabalaşırım diyorum ama,Sabah kalkmak ölüm geliyor.
Aman be diyorum işemi geç kaldın hadi yat biraz daha,
Sonra ilaç saatin kalk diyorum,atıştır birşeyler,
Eh buda yaşamak için bir neden sana,
titrer ellerin,ayakların ağrılar nedeniyle kendime,
Bir geleyim sonra giderim dersin,zaman işte,
Ondan bol işeymi var bana.tek başına yemekte istemiyorki,
Çay doldurur dolabı açarsın,ama ııh,
Canım birşey istemiyorki sabah,sabah,tek başına yenmiyor.
Bahçeye bakıyorum yapraklar sararmış yerlerde,
Güller solmuş,kuşlar ötmüyor,kış yaklaştıkça,
Havada kararıp,sararıp duruyor,yağmur atıyor arada,
Kalbimde bir sızı var kaçgündür,Televizyonda doktorları izledim,
Bu gün çok yorgunum nedense diyorum,bir yere gidecek halim yok.
Düşünüyorum acaba benmi köhneleşiyorum,yoksa.
Takvime bakıyorum dört gün öncesi duruyor koparmayı unutmuşum.
Kalkıp alıyorum okuyorum yapraklarını,gazetelere göz gezdiriyorum,
Eskiden sayfaların bütün yazılarını okurdum şimdi onları bile okumak istemiyor canım.
Günlük olaylara bakıp bırakıyorum,Saatler ne çabuk geçiveriyor akşam olmuş,Yine torun okuldan gelmek üzere kalkıp bişeyler ,
Hazırlamalı sessizlik,cevap veren yok.
Eskiden apartmanımızda sabah kahvesini beraber içerdik komşularla,
Şimdi alışamadım hala buna burada komşuluk yok,sohbetlerimiz bitmezdi,
Pazar günleri bana toplanırdık çalıştığım için.sair günler evdeki hanımlarda içerdik pür neşe.
Şimdi alışamadım hala aysız gecelerin sabahı gibi burada,
Ne gelen var ne giden,ne seslenen,karşı komşunun yüzünü,
Haftada bir bile görmüyorum,çöp verirken bakıyorum gülümseyerek ııh kadında eser yok köpeği ondan samimi,havlıyor arada bir bakarak.
Merhaba demezmi insan karşı karşıyayız ayol.
Kaç kez acil pür telaş hastanelere gittim,Geçmiş olsun demezmi insan?Nerdeeee,Ben şikayetçiyim şimdiki,komşuluklardan.
Defterimi alıp yine kalemimle başbaşayım,yaz diyorum bişeyler.
Biraqzdan internete girerim,iyiki sizler varsınız benim gizli dostlarım.iyiki varsınız,bari sizlerle dertleşip,konuşuyoruzda hala yaşadığımı anlıyorum .
Bazen kızıyorum bazende iyiki yapmışlar diyorum. teknoloji iyi yahu,
Yoksa insan yalnız aklını yitirir değilmi iyiki varsınız.,
dostlarım sevgiler yağsın üzerinize iyi geceler.
N.Sevda Cint
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder