dostlardan dökülenler

Anılar hiç silinmiyor..


Hiç silemediğim gözlerin gibi..
Yaşadıklarımız an be an aklımda
ne de güzel anlaşıyorduk
ne de çok uyumluyduk..


Dalgınlığımı fırsat bilip
kalbimi çaldığın ne yapacağımı sorduğumda
'sen de beni kandır benimkini çal' dediğin an
içime akıyor şimdi..


Hatırlıyor musun?
Biz o zaman kalplerimizi değiştirmiştik işte..
Ve sen girince bendeki kalbine kilitliyorum artık burayı demiştin..
Bir saray kurmuştuk düşten


masallarda bile olmayan
kurulmuştuk tahtına..
Gözlerin yakıyor
ellerin eritiyordu ellerimi..


Fizik kurallarına isyan ediyordum seninle..
Seni sevdiğimi söylüyordum
sen uyurken bile..
Güne seninle başlamak


Var olduğunu bilmek ne kadar güzeldi.. ..
Ve bir gün bana;
bundan sonraki hayatında yokum' dedin..
Gitmiştin..

Ruh yoktu..
Sensizlik bile yoktu..
Bir beden kaldı..
Bomboş oldum..


Yığıldım öyle hacimsizliğine..
Unutursun dedin
böylesi daha iyi dedin..
Üzülme dedin…


Ben sahilde bastığımız kumlar gibiydim
sen benim denizimdin
aşkımız bir kumdan kale..
Bi dalga oldun vurdun..


Her yana dağıldım..
Denizime karıştım..
Nefessiz kaldım..
Şimdi ise boşluğundayım


senli sensizliklerindeyim..
Uyumaya korkuyorum
rüyalarımda hep gidişin..
Uyanmaya korkuyorum


boşluğuna uyandırılıyorum hep..
Saatim yokluğunu özlemin geceye ayarlı..
Canım yanıyor
içim acıyor


gözlerim kanıyor..
Nereye baksam seni görüyorum
Hiçbir şey bana tat vermiyor..
Böylesi daha iyi olmuyor..


Sen gittin;
kalbimi umutlarımı
mutluluklarımı da götürdün beraberinde..
Ama kilitli kaldın bende..


Sen gittin; gözlerin kaldı bende..
Umutsuz yaşar mı insan?
Ben hala yaşıyorum..
Kan dolaşıyor hala damarlarımda..


Dönmeyeceğini bile bile
seni içimde yaşatarak
gözyaşlarıma sığınarak
sana uyuyarak


sana uyanarak
sana dokunmasamda hissederek
sevgimi kararmış ruhumda bir meşale gibi tutarak yaşıyorum..
Herşeyimi dönmeyişine adayarak


parçalara bölünerek
günde bin defa ölerek
ölüp ölüp dirilerek yaşıyorum..
Adın dilimdeki tek zikir


gözlerin sürüldüğüm tek şehir
sevgin içimde akan tek nehir..
Bu gece de canımdan bir parça koparıp
bağlıyorum yokluğunun ağacına…