Birden dışarı attım kendimi,
Nefes alamadım sanki.
Ne oldu hatırlamıyorum,
Çık diyordu bir ses,
İçimde buruk bir acı.
Sensizliğe alışmak zor.
Duvarlar üstüme,üstüme geliyordu sanki.
Ağlamak istiyor,
Ama gözlerimden bir damla,
Dökülmüyor nedense,
Ayrılık,akşamları daha çok,
Dokunuyor insana.
Duvarlar sessiz,
Odalar ıssız.
Ve ben yapayalnız.
Sokaklarda dolaşıyorum,
Nafile yine ıssız, sokaklar bomboş.
Yankılanıyor kendi ayak seslerim.
Yokluğuna yaralı akşamlarım.
Her adımda bir nakarat,
Yalnızlık korkusu,kabus gibi.
Sararken yüreğimi ve gecelerimi,
Gölgeler arkadaşlık ediyor şimdi.
Gecenin serinlini derin,derin çekiyorum içime.
Dilimde bir şarkı,
Mırıldanıyorum.
Uzaklarda olsanda senin kalbimde yerin.
Yavaş,yavaş adımlarla,
Eve dönüyorum yalnız ve yapayalnız,
N.sevda cn
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder