ŞİİR

Solan Bir Gül Gibi Sustum Yoktun!sustum susmakkırgınlıksasustum iştesolgun bir gül gibiıssız bir çöl gibisustumYolcuyumuzakçok uzaklardan geldimyorgunumellerim boş, boynum bükükgözyaşı dolu heybemdekalbimi alıp getirdim sanaayrılıklarla delik deşik kalbimibaşka bir şeyimde yoktu getirecekDalımda güz türkülerikoynumda ateşseni aradım kentin dar sokaklarındayalnızyorgunveyaralıyoktunüşüdükçe, uzadı yokluğunHangi çocuğa sordum ağladıhangi ırmağa sordum çağladıhangi Çiçeğe sordum boyun büktühangi ağaça sordum yaprak döktüsığındığım kuşlar da uçtu gittibir başıma kaldım ortalardaSen ki, yetim bir bahçedebir tomurcuktun hayatın kollarındaçiçeklerin nazlısı, küskünüydün gönlümünbütün gün seni aradımyorgunyaralıveyalnızacılı bir yel gibidolaştım durdum sokaklarıyoktunPınarlara sordum akıp gittileryıldızlara sordum bir bir söndülersigaramı efkâr ettim savurdum gökyüzünesonbahar sardı boynumu yaprak yapraksonra yavaş yavaş bedenime girdi acısenden ne bir ses vardı, ne de bir nefesGülüşünü, gözlerini, sesini takıp kolumavedalar bıraktığım durakta şiirler okudumaklımı yitirdiğimi sanıyordu,acıyan gözlerle bakıyordu herkesSonra gözlerimi,ağlamaktan yorgun gözlerimiulaşamayacağım uzaklara yolcu ettimkara trenlere mendil sallayarak.duygularımı bir vagona kilitleyipbin ah sürüp dudaklarımasustum!unutulmuş sahipsiz şarkılar gibine kadar susulacaksa o kadar sustumhüzün kokulu anılara yaslanıpyere çaldım kara bahtımıİstedimki,kalbinin durduğu yerkalbimin durduğu yer olsun...Nuri CAN