Ardımda Kendimi Bıraktım Sana yakın, Sana Uzak, hayalinle, Bir yıl daha geçti. Yaşadım her gün umutla, Bir gün ansızın çıkıp da geleceksin diye. Oysa boşunaymış bu bekleyişler, Sanki bir rüya imiş, Seninle yaşanan anlar... Gözlerimin gözlerinle buluşacağı dakikaları. Hani derler ya, İnsan hayalleriyle yaşar diye... Hep seninle yaşadım, Seni soludum, Seninle yattım, Seninle kalktım Günün ilk ışıkları seninle dolardı odama, Ve seninle devam ederdi günüm. Beni yalnız bırakmayan, Benden başka kimsenin fark edemediği hayalin... Hatırlar mısın? An ve an değişen konulu o sayılı dakikaları. Bazen çok ciddi hatta politik, Bazen çocuk gibi ısrarcı, Sınır tanımaz rahat olduğumuzu, Sadece bir günün belirli saatleriymiş. Biliyormusun? dönüş vaktiydi... Bir yeni başlangıç yapacaktım. Dönüp de ardıma bakmadan, Yepyeni bir hayata. Ama ardımda seni bıraktım... Ya da başka deyişle, Ardımda kendimi bıraktım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder