‘’bu bir istiridye hikâyesidir’’derler ki...istiridyenin bir yönü yokturdeniz sürükler onuyerden yere götürürnereye isterse…bu yüzden aynıdır onun kaderi kum tanesi ilemahkûmdur sürüklenmeyedev dalgalar daha da dalgalanıp yorsa da bedeniniyinede kimseye açmaz kendini istiridyeölümün bir sonuç olduğunu düşündüğünden değilböyle bir korkuya kapıldığından da değilsüt köpüğü bulut rengindekurumuş denizyıldızlıderin yaralıyolunu bulamamış martılar kaldığında sadecekaybolmayacakmış gibi baktığıeski bir bedel hikâyesindeölü değildir…bir tek özüne giren bilir yaşadığınıkimseyi almaz içeriinatçıdır istiridyekabuğundan içeri bir tek kum tanesi girebilir…birde seven…birde o kum tanesini severse!?ve derler kibaşka bir bedenin yardımı olmadan yapabileceği tek şeyi keşfettiğindekendini aydınlatan bir lamba gibi dolaşırken etraftainci yapar istiridyeisterse…
Kenan Can Yoldaşlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder