Yığmışlar kıyıya,
Sandalları üst,üste,
Kimisinin tahtası yarık,
Kimisinin küreği kırık.
Çürümeye yüz tutmuş,
İzliyorlar sahilleri, hep birlikte,
Kimisine yuva olmuştur,
Kimisine ekmek kapısı.
Onları öyle görünce,
Bir burukluk,hüzün geldi içime.
İnsanlarda sandallar gibi.
Bir gün çekilirler kenara.
Kimimizin olmaz arayanı soranı,
Kimimizin olmaz elinden tutanı.
Ömür gelir,geçer,
Ne hayaller kalır,
Ne umutlar.
Kalmaz eski heyecanlar.
Dostlar kaybolur birer,birer.
Düşen yaprak misali,
Eski bir sandal gibi.
Atılırsın bir kenara,
Sessiz bir gemi gibi,
Beklersin, meçhule yolculuğunu.
Sahilde kalır,birkaç tane,
Tahta parçası sandaldan.
N.Sevda cn
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder