şimdi mevsim sonbaharkopan yapraklar mıdır rüzgarın değdiğiyoksa tükenen takvim sayfalarıyla yaşamım mıaynı makamda çalan bu kaçıncı hüzün şarkısıdırgidişinle dinlediğimve bu kaçıncı yalnızlığımdırher sevdada yeniden başlayanşimdi mevsim sonbaharhava yağmur kokarkenhiç doğmayacak bir sevdaya gebe yüreğimve sana dokunamayan ellerimleyalnızlığımın sindiğihüzün sokaklarının her köşesine adını yazarbir gölge gibi dolanırken peşimde yalnızlıkyolların ıslaklığında ayak izlerini ararımahhbu ne hüzzam sevdadırbu ne yalnızlıkşimdi mevsim sonbaharşimdi hüzün ve yalnızlık kol kola gezerkenparolasızişaretsizkaranlığını alıp yanınayalnızlığıma nöbet çıkarır geceyollar uzakyollar ayrılıklarda kesişirkenen kuytu köşelerdegözlerimin kıyısından düşen göz yaşlarımısevda bulutlarıylaeylül yağmurlarına ekledimsaklanma saçaklar altınaben gelemiyorumbırak benim yerime saçlarına dokunsunlar
Atila Işık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder