YALNIZ AĞAÇ
Dün gece yalnız bir ağaç gördüm.Ay ışığının yansıdığı dallarına yakından baktım.Kuşlar tünemişti, usul, usul seslerini duydum.Yalnız olmasına rağmen mutlu rolü yapıyordu.Servi boyu, eğik dalları çok güzel görünüyordu.Kararmıştı, eksikti bir tarafı, için, için ağlıyordu.Yerlerde açmıştı çiçekler, onları da koruyordu.Yanındaki kuşlar, çiçekler duymasın diye gizlice inliyordu.Karanlık gecenin sabahını umutla bekliyordu.Sessiz kırların güzel kokusunu içine çekiyordu.Bir arkadaşının olmasının özlemini duyuyordu.Geceler soğuk olur, tabii ki de üşüyordu.Doğadan gelen kirli havaya oksijen saçıyordu.Kendini işe yaramayan bir bitki sanıyordu.Oysa ne kadar önemli özellikler taşıyordu.Esen rüzgar bile ona dokunmadan geçiyordu.Sabah olunca açılır papatyalar, laleler.Uzaktan da olsa görünür ağaç dolu tepeler.Bu onun birazcık da olsa sevincini yeniler.Kaval çalan çobanlar, uyuklayan koyunlar, altında gölgelenirler.Bir gün gelecek, yıkacaklar onu elbet.Dallarından odun, kömür yapmak kimlere kısmet?Defter, kalem, kitap çocuklarımıza medet.O cansız gövdesi uzanacak, sanki bir ceset.SONER ÇAMLIDAĞ.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder